საქართველოში,ბევრ ადგილას ვყოფილვარ, მაგრამ არასდროს არ მინახია ყაზბეგი, გერგეთის ეკლესია... როდესაც ჩემმა კლასმა გადაწყვიტა ყაზბეგში წასვლა ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა ^^
გამთენიისას წავედით, გზა ძალიან დამღლელი იყო, მაგრამ შემდეგ რაც იქ დაგვხვდა ყველანაირი დაღლილობის შეგრძნება გაგვიქრო (პირადად ჩემთვის ასე იყო).
უზარმაზარი მთები, რომლებიც ნისლით იყო დაფარული, მთიდან გამომავალი ხეობა, ხალხი ძალიან თბილი და სტუმართმოყვარე. ყველაზე მეტად ის მომწონდა, რომ კლდეზე 8 კილომეტრის ფეხით გავლის შემდეგ დაღილილობის ნაცვლად სიმაყის გრძნობით ვიყავი აღვსილი, არ შეიძლება ვინმემ ეს ადგილი ნახოს და სამშობლო უფრო მეტად არ შეუყვარდეს.
ერთ ნაგავს ვერ ნახავდით ამ ადგილას, ზოგადად მთის ხალხი პატივს სცემს ბუნებას და ვერ აიტანს მის დაბინძურებას, ყველა ასე რომ ფიქრობდეს ამაზე კარგი არაფერი იქნებოდა...
დიდხანს აღარ გავაგრძლებ, უბრალოდ ვიტყვი, რომ ყაზბეგში გატარებული ერთი დგე სამუდამოდ ჩაიბეჭდა ჩემს გონებაში, ახლა კი ფოტოს დაგიტოვებთ და დატკბით ამ შესანიშნავი ბუნებით.
